Nieszpetna była wciąż mandrylica,
Choć już niemłoda, za to lica
Znośne prawie miała, znikła uroda.

Razu pewnego mędrzec stanął u klatki,
Nawijać począł do starej małpiatki,
O umiarze, szacunku prawił obficie
Zdrowego rozsądku gorący wielbiciel.

Ciekawa mandryla miny stroiła,
Nie rozumiała, więc się znudziła.
Chwyciła ukradkiem własne odchody,
Rzuciła w mędrca i jego wywody.

Z każdej historii morał płynie nierzadko:
Nie prowadź rozmów ze starą małpiatką.

W punkt
As serwisowy

ja powiem krótko i tylko tyle :
wcale nie głupie są te mandryle
i mądra była także małpiatka
..........................................................
bo tak naprawdę winna jest ...klatka

niezły paszkwil, gratulacje borowik!
teraz możesz już w spokoju się pouśmiechać i zjeść prince polo :)