O świcie wypatruję
jutrzenki feerii barw,
szukam w niej oznak słońca,
wiatr w kłosach trawy gra.
Przeliczam krople rosy,
którymi ranek łka
i wiem, to wiem, że tam
jasną siostrę- gwiazdę mam

Ref.
Moja siostra gwiazda
wyciąga do mnie dłonie.
Moja siostra gwiazda
światło rzuca mi.
Moja siostra gwiazda
czaruje dukt i pejzaż.
Moja siostra gwiazda
przędzie nocą sny.

Południe mnie prowadzi
przez galopadę dnia.
Promienie słońca łapię,
ulica tętnem gra.
Zaglądam w okien tafle,
w wietrze kompana mam
i wiem, to wiem, że tam
jasną siostrę gwiazdę mam.

Ref.
Moja siostra gwiazda
wyciąga do mnie dłonie.
Moja siostra gwiazda
światło rzuca mi.
Moja siostra gwiazda
czaruje dukt i pejzaż.
Moja siostra gwiazda
przędzie nocą sny.


Po zmierzchu łowię echa
stopionych z gwarem słów
i widzę jak z daleka
płynie sceneria snów.
Ulicą cień przemyka,
w szyby kołacze wiatr
i wiem, to wiem, że tam
jasną siostrę gwiazdę mam.



Ref.
Moja siostra gwiazda
wyciąga do mnie dłonie.
Moja siostra gwiazda
światło rzuca mi.
Moja siostra gwiazda
czaruje dukt i pejzaż.
Moja siostra gwiazda
przędzie nocą sny.

Ela jako jeden z nielicznych Twoich tekstów dla mnie jest zdecydowanie na nie. "Feerię barw" jakoś przebrnęłam, "łkanie ranka" łkając jakoś przetrawiłam, ale "galopada dnia" dobiła mnie i dalej już nie dałam rady.

a tak się mnie ckliwą nutą napisało :)