zanim prózność twoja poprzez agonię
matki i syna wypali ostatni oddech
zanim słowo twoje w błoto zostanie wdeptane
zanim kobieta która tak kochasz cie przeklnie
twoja nadzieja w samotności zdechnie

będzie ci ciążyła twoja zdrada
w niewiedzy będziesz się budził
zlany śmierdzącym potem
w prozaku znajdziesz wyzwolenie
jak twoi kumple ci ociemniali
gdy mamiłeś filozofią życia
i na czekach bez pokrycia
jechałeś w dobrobytach na debecie

a skrycie wymiękasz gościu
bo hardo trzymałeś durny łeb
i chandrą zarażałeś innych
a teraz wiedz że takich jak ty
wielu skończyło pod mostem menelu
na chuj ci kasa gdy sam sie zostałeś
na polu bitwy ze śmieszną godnością

widzisz oni ci wcale nie zazdroszczą
oni teraz w nocnych klubach goszczą
tylko ja rozumiem śmierć bohatera
co w samotności łzy pamiątkowe zbiera
zestarzejemy się niby razem a sami
i tylko my wiemy co jeszcze przed nami

bo jesteśmy klęską naznaczeni

to jest całkiem niezły wierszyk
związkowy, ale na pewno nie tekst
hiphopowy, rytmu i rymów tu jak na
lekarstwo; lektura jednak była wciągająca.

kiedy to czytałem, przypomniałem sobie
stare sieciowe porzekadło:
starzy znajomi - nowe nicki

nie powiem nic
bo i po co...

strzałka czasu, była taka książka kiedyś
całkiem niezła,
nie wiem , jaki to ma związek z tym wierszem, ale na pewno jakiś ma, skoro przyszło mi to do głowy

i jeszcze był strażnik czasu
żanem klodem wandamem,
niezły jak na tamte czasy.

widze panowie swietnie sie bawia

rozgrzewam sie, jak
rocky balboa.

.