już czas podsumować siebie.
tak często wszak nie wiem kim jestem.
torebki przetrząsam, kieszenie...
mnie nie ma. jest portfel, pomadka i cienie.
przeglądam więc zdjęcia, albumy...
blond kobiet dosłownie tam tłumy!
na pewno też jestem gdzieś ja.
skąd zatem niewiedzy tej stan?
wiem jedno, że niedoskonała,
wad multum - litania niemała.
w niuanse, sprzeczności wplątana.
na imię zwyczajnie mam: drama!
i długo tak mogę sumować,
litanię zaczynać od nowa.
lecz pytam was: jest jakiś sens?
nie lepiej spiralą do rzęs
poprawić swój wizus i zerkać
z podziwem co dnia do lusterka?
wciąż siebie odkrywać chcieć w sobie?
oceni i tak obcy człowiek.
pozory za prawdę poczyta.
zalety wyliczę i kwita!















































w anonsie matrymonialnym

literówki ( i nie tylko) poprawione.
więc tje, czy nie?

elka
nie wiem
juz mnie rozum opuszcza

Elka wg mnie nie jest. Bardzo często ludzie tworzą na zewnątrz jakieś tam kreacje, starają się ukrywać swoje wady, przydeptywać, by były jak najmniej widoczne. Szczególnie w początkowej fazie jakichkolwiek kontaktów.
Sama spójrz, wykorzystałabyś w awersacji np. CV i niczego by to nie zmienił w tym co napisałaś.
Dla mnie nie ma tu żadnego zaskoczenia, tylko życie;)

zaskoczenie niewielkie
ale ja się nie znam na erekcjato

ale wiersz i tak zgrabny
:)

dzięki za opinie. No szkoda, że nie tje ;)