Pasierb Józefa mieszka w jej twarzy...

Marzę ja o niej - niech mnie obdarzy
niech mi pokaże, a nie pokarze
i każdą żyłę oddałbym w darze
za skrawek serca takiego jak te.

Jakże bym kochał ja z takim skrawkiem!
Dla wszystkich istot miałbym w nim dawkę,
byłbym dilerem kardiodelirium,
nikt by nie wrzasnął więcej I kill you.

Marzę ja o niej, lecz widzę jego:
piękny jak burza, prosty jak LEGO,
od niej i przy niej - niestety przed nią,
nim zrozumiała, że nie uwiędną,
rozkwitła zimą, zamiast wiosennie…

Na widok serca co zaraz pęknie,
za każdym razem kamień mi mięknie
i dłonie wkładam w wody strumienie
dla zagłuszenia, po przebaczenie,
i tylko czasem słyszę szept kogoś
skuś się i skosztuj taką winorośl




































Z cipy Maryi

uhuhuhu... obrazoburcze... zaprawdę... psalm to jakoby o miłości...

Każdemu, komu dane było narodzenie się, nie zaś przyjście na świat, dany jest wspólny element. Zapewne jeden z wielu, ale jakże ważny w swej wyjątkowości.
Rozwalenie krocza kobiecie.