I.
Co tu dużo gadać...?

Ona jest taka jak zawsze,
jak każda po latach

Jawi się jako pęk ściętych kwiatów
albo prześcieradło przemienione
w całun jakiegoś oblicza

II.
Akuratnie w tym przypadku
widziałem jak robiła nocki
w domach niesamodzielnych ludzi.
Zebrano jej odbicia z ich oczu
i na parterach powstał wernisaż.

III.
Jak kopalnia po zawale
leżała kobieta w stołowym,
za chwile wybije magiczna 22:00.

Zamek warknął przez chwilę,
a drzwi wraz z klamką pochyliły głowę
przed nocną zmianą.

Logistyczna przygoda:
Zabrać pośladki kobiety,
w łóżku położyć oba.

IV.
Na nutę: "Nutcracker Suite No. 8 in D Major, Op. 71: Waltz of the Flowers"
p.czajkowski

Walczyk pielęgniarzy

Wkładamy

Wkładamy

Obie ręce, wkładamy

Obie wkłądamy ręce

pa po po po pop
po po po po pop

po po po
po po

oo oo pod
pa
chy
la la la









































taniec śmierci

no nie wiem wojtek
ja to chyba tuman jakiś jestem
albo kiepsko łapię jeszcze ideę erekcjato
...albo oziębła jakaś...
bo twoje ere często - to na przykład właśnie
nie wywołuje u mnie żadnej erekcji
- tylko konsternację

bo od początku można znaleźć śmierć
w twoim wierszu
i co z tego, że pielęgniarze sobie śpiewają zamiast
-uczcić minutą ciszy?
ludzie pracują w różnych miejscach
znam takiego, co w domu pogrzebowym
-śpiewa (próby- jest wokalistą w kapeli po-godzinach )
-pije wódkę (bo lubi)
-je (bo jest głodny)

...ale czy traktuje to od razu- jako Ostatnią Wiaczerzę

no nie wiem

[ Dodano: 2013-05-24, 12:30 ]
* Wieczerzę

rozumiem, po prostu smierc nie wpada na koniec zycia, ona jest z nami od poczatku, cale zycie nas pielegnuje, jak ogrodnik pomidory, a kiedy dojrzeja, to ciach