jestem tu jestem w literach
znajdziesz mnie między wierszami
rano gdy oczy przecieram
rechoczę nawiasów freskami

gdy w ciągu dnia odpoczywam
od nużących czynności
i jeszcze późnym wieczorem
nim w bety rzucę me kości

rzeźbię radości i smutki
maluję żartem uśmiechem
a czasy negują tezę
że jestem w pełni człowiekiem








































renesansu[/i]

jak dla mnie bardzo elegancki wiersz, choc troche wlasnie z tamtej epoki ale to bylo w zamierzeniu : ) jeszcze tylko dzwieku klawesynu brakuje
ale zastanawiam się czy to ere, a że noc już bardzo późna to źle przeczytałam za pierwszym razem, ale przez to też chyba coś śmiesznego wyszło:

rzeźbię radości i smutki
maluję żartem uśmiechem
lecz* czasem* neguję też tezę
że jestem w pełni człowiekiem



renesansu

a to jest w taki fajny sposób (auto)ironiczne... i trochę smutne i wesołe i zawadiackie... czasem nawet nie o nawiasy chodzi, a o cudzysłowy...

no te rechotanie mnie powaliło







































żabciu

Dzięki Wam z freskami:)))