poezja nierozpoznana
konstrukcją tekstu rozpierdala

karmi się szajsem
wklejaniem badziewia
a wyświechtane metafory
opadają na zmurszałe katafalki
własnego zboczenia

więc zmieniam i dziękuję
refleksję pogłębiam
dialogi prostuję
interpunkcję kropkuję
temat przegaduję











































w postach od peela

może po prostu w komentarzach, chociaż nie wiem dokładnie, czy o to chodzi

tak aenka, o to chodzi, masz rację rzeczywiście bardziej jasno byłoby "w komentarzach do peela", też "do", zamiast "od" - złego przyimka użyłem;

no i masz tu właśnie sendo tego ere :) , choć uwaga trafna jak najbardziej

wystarczyłoby w komentarzach
a czemu od/od peela?, on jest ustanowiony przez autora, nagadał się tyle, co autor chciał powiedzieć, ale dyskutować z tekstem nie może, za to można go przenieść do innej bajki

hmm, aenka nie wytłumaczę ci tego logicznie, czasami sztywna logika nie ma dla mnie znaczenia; ale ten "peel" mi jakoś pasował do całości, bo często właśnie w postach komentujący się zastanawiają: co on robi?, co dokładnie przeżywa?, dlaczego tak a nie siak?, czy nie mógłby inaczej? co nim kieruje? jakie mam motywy? czy to moralne? absurdalne? logiczne? a może kosmiczne? czy raczej tragiczne? itp.

haha, no chyba nie wytłumaczysz, bo mi już wielokrotnie nakładali do głowy, że peel żyje swoim życiem i nie ma nic wspólnego z autorem, w sumie to wygodne, bo można się wykpić z pamiętnika, wyrazić się w drugiej osobie i nie wziąć za nią odpowiedzialności, ale jakoś mnie to nie przekonuje, a z drugiej strony niedelikatnie by było, czy trudno, aby autorowi robić rozbieranki, kiedy nie przyszedł na terapię grupową, tylko napisał wierszyk

wierszykowanie i postwierszowanie to zawsze jest rozbieranka;
nawet jak autor się zarzeka, że to nie on jest prawie goły i też chce rozbierać














się sam

no nie zawsze, niektórzy opanowali sztukę, im bardziej goły, tym bardziej ubrany


w metafory
i mamucie odskocznie;)

taki dialog mi się na myśli rzucił:

- Ach poezjo ma kochana
jesteś roznegliżowana!
a przyjęcie? przecież goście!

- Nie poznajesz wszak metafor?
pięknych osłon, woal, zasłon,
zwitek, skrętek i udrapień?

- Jesteś przecież całkiem goła!
włóż przynajmniej majtki, stanik...

- Och kochany,
zdejm logiczne okulary,
wtedy urok metaciszków
sam na oczy ci wskoczy

Zawsze mówiłam, że w komentarzach są najciekawsze wiersze.

'katafalki własnego zboczenia' majstersztyk

a propos tych "katafalków" to wziąłem to z dyskusji pod jednym z twoich wierszy caroll "proces gojenia", a głównie z wypowiedzi cebreiro (jej osobiste "zmurszałe katafalki");
a całe ere wzięło swój początek i też sporo zapożyczeń ze szczególnie krytycznych wypowiedzi pod twórczością naszych forumowiczów :)

domyśliłam się, tzn. dało się to zauważyć...przy czym o ile w komentarzach pojawiają się różne potworki uwypuklające grozę, potęgę, siłę komentowania o tyle w wierszach trzeba im nadać albo ironiczną albo komiczną oprawę w przeciwnym razie straszą jak halloweenowe dynie ;)

Karolinko w komentarzach nie ma potworków. W komentarzach jest człowiek.
No chyba, że człowieka zaliczymy do potworów, to wówczas ...strach się bać

'potworki' to konstrukty myślowe (w komentarzach można sobie odpuszczać, w wierszach wartałoby popracować nad nimi)...Co do tego czy ludzie mogą być 'potworami' to może jest to jakiś sposób nazwania ich zdolności do czynienia zła, podobnie jak powiedzenie, że ktoś jest 'aniołem' , to tylko etykietki ale i one gdzieś tam istnieją

antyczka o lęku napisałem w prozie - komentuj na temat

Taaaa jeeeeesssttt!