po kim masz oczka myszko maleńka
od ciebie mamuś nie skaradłem ich
wybór to była ciężka udręka
błękitu kolor jest z jego krwi
a ten uśmieszek słońca promyczku
po tobie mamuś ja nie mam go
to w ustach jego ów grymas kwitnie
a w sercu czarnym skowycze zło
a skąd paluszki długie i smukłe
nie twymi mamuś nie twymi są
po moim tatku te dłonie cudne
ku dotykaniu się one rwą
powiedz mi dziecię co po mamusiu
słodki maluszku co po mnie masz
nic matko nie mam
niech cię nie smuci
dwie krople deszczu
nasza to twarz
czasem czerń zmruży błękit mych oczu
piorunem przetnie obudzi krzyk
zanika wtedy litość i czucie
nie ważne wówczas matczyne łzy
ja strachu owoc a nie miłości
w żądzy poczęty nie namiętności
pod matki sercem noszony byłem
choć to po tatku odziedziczyłem
swoim
ja bym widziala bardziej; po tatku odziedziczylem moim ... i twoim , bo w tekscie wczesniej jest wielokrotna apostrofa do mamy i tak . pewne cechy matki dziecko sila rzeczy i tak musialo odziedziczyc w takim wypadku... choc fakt sa takie ktore moga byc przez jedno pokolenie utajone , przydala by sie jakas zwrotka o jakiejs chorobie genetycznej ktora czesto jest nastepstwem kazirodczych zwiazkow , a tekst fajny
[ Dodano: 2011-07-11, 06:07 ]
awersacja go nie odwraca za to burzy sielanke
No spoko martor, na szczęście ja nigdy handlem się nie zajmowałam, także dojmującej straty nie odczuwam czytając Twój post. Nie zaufałabym komuś jeśli chodzi o poprawki, kto nie ufa sam sobie.
tak jak jest jest dobrze, niektórzy nie zwracają się do matki w pierwszej osobie, per ty, i tak mi to wybrzmiewa, przesunęłabym tylko swoim
choć to po tatku swoim odziedziczyłem
żeby nie tkwiło tam na końcu jak parasol i nie robiło wrażenia, że coś dałoby się do niego przyczepić