Bajka o pierwszym śniegu

[Miranda X]

chłopiec wygląda nocy. od świtu do zmroku,
zanim ostatni promień zniknie, niecierpliwie,
czeka aż ciemność przyjdzie, pogasi obłoki
i powietrze uciszy. za nim się kołysze

anioł z dziurawą głową przewleczoną nitką.
przesłona już się skręca, zapada szarówka -
od góry po horyzont granat spływa szybko.
chłopiec trzyma styropian. anioł w igły umknął.

worek się nie zapełnia, bo w zbyt luźnym splocie
trudno wytrwać, choć palce bezustannie skubią,
żłobią w kulkach księżyce zbyt długim paznokciem,
nieco brudnym. gra ogień. anioł głosi cuda.

maluch włazi na lampę. mrok udaje olej.
w palcach skwierczy tasiemka jak świąteczna ryba.
sczerwieniały policzki przebarwione mrozem.
ziąb się wdziera za kołnierz, święto chowa w szyldach.

grzeją żywym płomieniem uliczne księżyce
brzmią fałszywe kolędy - śpiewy niesłowicze.

***

wiatr rozkołysał worki wsparte na latarniach
światło wbijało zęby w zbytnio szczelne dziury
ulica jest tak gładka, kusząco zmywalna
wobec tłustej ciemności. chłopiec oczy mruży.

kulki spadają cicho na zeschłe gazety -
sierpniowe listy, żale, niepotrzebne bzdety.

[willy_the_lost]

o rany, kobieto, oszalalas z ta interpunkcja. przecineczki, kropeczki, myslniczki, gwiazdeczki, az boje sie pomyslec jaki przerazajacy porzadek musi panowac w twojej torebce. te przecinki na koncach wersow moglabys sobie darowac, sam fakt kolejnego wersu to juz wystarczajacy przecinek, no chyba ze jestes jakos niewytlumaczalnie do nich przywiazana.

podoba mi sie klimat i twoje obrazki, o ile nie popadasz w przesade z uplastycznianiem tekstu. a tu dla mnie za duzo tego wszystkiego. chcosby ostatnia czesc: szczelne, gladka, kuszaco zmywalna, tlusta, zeschle, sierpniowe, niepotrzebne. momentami trudno sie skupic.
pozdr