zwiastun

[caroll]

rozleniwiają mnie twoje dłonie
twoje spojrzenia łaszą się jak stęsknione koty
niby sycą a jednak wciąż jestem głodna
ciągle potrzeba mi twoich oczu niedomkniętych przez sen

ty pewnie powiesz że to projekcje że to reinkarnacje umarłych
wyjęte z siebie obietnice których się nie utuliło
że znów nie oswoiłam dzikich myśli dlatego cofam dłoń
schodzę ze ścieżki odcinam młody pęd

a później wrzucam w ciemnię by nasiąkały jak czerstwa bułka
puchły pod wpływem czasu
i tylko język niestrudzenie miesza powietrze
powoli wślizgując się w tunel twojego ucha

[dean]

ucho bez wątpienia jest jedną z ważniejszych stref erogennych…
dlatego dreszcze przechodzą na końcu tego wiersza…
jest zmysłowo i namiętnie…