poszłaś układać w bilionie puzzli
obraz umarłego świata odciśnięty

widzę Twe suche wargi
i źrenic studnię skupienia

nie trzciną i nie dębem jesteś -
stalą wytopioną w strumieniu łez

szafir Twych oczu wyschnie
nim Cię znów zobaczę

więc sie spiesz
ech...dobic chcesz mnie przed snem?

...by choć słowem w bliskości być...na dnie smutku studni choćby promień słońca pomóc dostrzec...

chodź, cieniu... widzę, że potrzebujesz przytulenia

ta
a łapy same ci będą się rozjeżdżac
juz ja znam te przytulania
niby-pocieszające

ale co mi tam...juz idę:)

a pewnie, że będą

no to lecę ku tobie:)))).

cienista bo rece facetow czestoo zyja wlasnym zyciem