rozcieńczyłeś winem sens
zamknąwszy się w ścianach bieli
bez nadziei obijasz się w nich
martwym będąc na tyle na ile sam się czujesz
uciekasz od życia do dziury w całym jak antymateria
tej z gliny nie dając anihilować w światło

tekst masz dobry, zakonczenie rowniez mi sie nie podoba
dla mnie tnje

1. Piszemy: nadziei*

2. Nie widzę tutaj erekcjato i jako wiersz, całość też właściwie mi się nie podoba.
W utworze dostrzegam jednak jeden wers, który wydaje mi się wartą uwagi słowną perełką -- "jak jaskółka w hipermarkecie" (zabieram go więc ze sobą i chowam do szarej torebki po krówkach).
W tym porównaniu jest coś, co porusza i nie pozwala 'czytaczowi' pozostać obojętnym. Delikatność jaskółki, zamkniętej w blaszanym 'bezdusznym hangarze' daje możliwość dotknięcia przez chwilkę 'serca utworu'. Lubię kiedy piszący wiersze jednym króciutkim zdaniem potrafią oddać całą gamę odczuć -- w tym wypadku (jak dla mnie) za jednym zamachem zobaczyć można wirtualnymi oczami: bezradność, bezbronność, lęk i osamotnienie.

pozdr.

no i mi dziś.. jak wspomniałam , pomyślę coby uciąć i zmienić

heh taka stokotka na torfowisku

[ Dodano: 2006-11-01, 14:20 ]
zmieniłam
bardzo proszę o przeniesienie do wierszy
dziękuję z góry

lilka cóżeś zrobiła8-)

no tak.. toż to plagiat : )
dopisałam swoje..

wybacz tak jawnie okazywane zdziwienie w połączeniu z konsternacją
echh, też Cię ponosi dzisiejszy huragan

ano nosi i celu nie widać .. ; )

to lećmy dalej, byle nie za daleko... :)
enter

to ja może do eksperymentów albo do chlewika poprosze . przepraszam za zamieszanie i niesubordynację.

[ Dodano: 2006-11-03, 10:02 ]
aż się na hybris udałam tam z kolei poradzili wywalić jaskółkę heh