strumieniówka lękowa

[dean]

bo im dalej idę tym więcej rzeczy odkrywam
czasami zaglądam pod kamień swojej czaszki
siedzi tam ogromna ropucha śluz ciągnie się
z jej pyska i patrzy z pytaniem w oczach
dlaczego właśnie teraz dlaczego nie wcześniej
albo nigdy tak samo jest z lękiem przed robactwem
które mieszka w poduszkach tłuste lewoskrętne
dzikuny zbite na kształt gniazda os wpełzają
do uszu nosa pod powieki by żywić się istotą szarą
mamy więc setki amuletów na złe węże
aksamitne śliskie krety co ryją pod stopami korytarze
aż zapadamy się po pas mamy samotność naszą
ukochaną nasz malutki azyl w kącie pokoju
gdzie nie pada światło drobne gesty odcinające
od świata gdy kreślimy granice bo tu jestem ja
tam jesteś ty w swojej zdobionej lampionami
klatce za zbrojoną żelazem szybą o tak tam nikt
nie wejdzie nie poprzestawia książek na półkach
oto moja wolność monady mój wewnętrzny porządek
mam tu narzędzia do pracy nad emocjami
chronografy urządzenia taktujące eliksir na świąd
wyborne tłumaczenia z greki oraz traktaty
wyjaśniające metodę sokratejską mam ciszę
rozpuszczalną w próżni w każdej z istniejących oktaw
tysiąc określeń na biel transformator tesli do kontroli
błyskawic i coraz rzadziej okiem połykam do środka łzę
znowu nie czuję jak tego wszystkiego żal nie muszę
już wzrokiem prosić nie muszę nigdzie za nikim biec

[caroll]

w swojej zdobionej lampionami
klatce za zbrojoną żelazem szybą o tak tam nikt
nie wejdzie nie poprzestawia książek na półkach
oto moja wolność monady mój wewnętrzny porządek
mam tu narzędzia do pracy nad emocjami
chronografy urządzenia... zupełnie jakbym czytała opis swojego pokoju. hmm, tudzież wnętrza