Żeglował Anioł
- skrzydła rozpięte wiatr porywem gnał.
Słońce śmiało się, śmiało się pięknie
- rzucało złotych refleksów blask.
W pierzastej bieli
skrzyło confetti, fosforyzował świat...
Potem chmurzaste z deszczem dni przyszły
z szarością dnia.

Skrzydła anielskie
- żagle rozpięte
- targał je wichru szał.
Anioł miał w oczach światło upięte
a w duszy żal.
Za horyzontem czeka nadzieja,
lecz skąd ten szkwał?!
W piórkach starganych morskim kaprysem
blask serca drżał.

Obeschną piórka,
skrzydła do nieba
z dumą wystrzelą znów.
Anioł nie może opuszczać dłoni,
wracać do snów...

na aniolkach sie nie znam
dlatego nie wiem co napisac

jakby to było o starym rybaku albo chociaż o rybitwie

heh :)
to Wam zdradzę, że ten tekścik urodził się do tekstu innego autora jako komentarz, ale uznałam, że może funkcjonować samodzielnie :) stąd anioł, który równie dobrze może być rybakiem, albo rybitwą. To kwestia przymrużenia oka i zajrzenia za kotarę skrzydełek :)