znaki zodiaków
rozrzucone na nieboskłonie
im nie wierzę są zbyt wysoko

miłosny trel słowika w środku nocy
jemu nie wierzę
nigdy nie usiadł mi na ramieniu

sen miałem proroczy
skradł mi go poranek kiedy przez okno

przywitałem jego pierwszy promień

póżniej poduszka już nic nie pamiętała

marzeniami
tylko tak przejdę życie
nogi nie uniosą tylu trosk
dogadam się z ptakami

szybujemy gdzieś nad horyzontem
w sieć schwytane
wspomnienia w których ona wciąż jest


Znajdę Ciebie

nie wiem co ma wspolnego te 35° C
z tym tekstem
dla mnie
nic