papierowe domy
a w nich
papierkowe ludziki co się
strzępią w języki
na subtelnych udach z bibuły
podobnych sobie

papierowe auta
z górnej półki twojej wyobraźni
na kredowym papierze
autostrad
z szeleszczącym wizgiem opon
i poślizg

makietę
złożoną misternie
gnieciesz ze śmiechem
szaleńca

bo wszystko to tylko kartka
i tak niewiele warte
bez szmeru
papierków z nominałem




















































































awersacji