Bóg nam dał miłości tyle,
dał zawilce i kaczeńce,
dał wiosenne piękne chwile
i słonecznych dni rumieńce.

Miłość przyszła czarująca,
przebogatym kwieciem strojna,
niczym zorza gorejąca,
romantyczna i upojna.

Wśród anielskich chórów pienia,
winę winem zabełtało,
stał się cud i bez wątpienia,
przeznaczenie tego chciało.

Póki żar miłości płonie,
póki nasze ręce splata,
chwytaj miłość w swoje dłonie,
niechaj tryska na kraj świata.

Gdy nadejdzie sroga zima,
gdy mróz zrobi taflę z lodu,
niechaj żar miłości trzyma,
mimo ludzkich spojrzeń chłodu..

Miłość przetrwa wszelkie burze,
ponad ploty wznieść się może,
miłość zakochanym służy
wszędzie i o każdej porze.

Porzuć troski i zmartwienia,
chłoń to wzniosłe uniesienie,
ciało da nam cud spełnienia,
a najwyższy - rozgrzeszenie































































twój proboszcz

no fajne nawet, u mnie jest taki, co ma na oko ze 193 cm (w obwodzie, bez koloratki;), ale udaje, że mnie nie widzi, jak mu się zakradam do konfesjonału, kraść cukierki;)

nanie:)
Ty go zmierz nie po obwodzie,
ale zmierz mu po... długości,
on Cię połknie, bo o głodzie
w konfesjonale co dzień pości