pod opuszczoną moim wstydem roletą
wilgotnego od wielu westchnień hotelowego pokoju
było tak zwyczajnie

przy posrebrzanym pilocie który nie chciał znależć programu
urzymanego w rytmicznym kroku pogrzebowego marsza
zatrzymując się wciąż na mówiącym wszystko kole fortuny
w wersji dla słyszących po francusku inaczej

i właśnie te a nie inne trzy uporządkowane łożka
które kołdrą na ziemi ze zwiędniętych kaktusów ciągle kusiły
kiedy rozbierając z tobą absolutnie gorzką żołądkową
nie mogłam się spuścić okiem na podłogę
i buzią na zamkniętą wytrychem kłódkę

tylko nie wiem dlaczego od wielkiego dzwonu czasem myślę
czy to dobrze że tam
nie zakładając piżamy w rumianki się ulokowałam




























































z uczuciami

rzeczywistość hotelowego pokoju