Wiersz tym razem trochę gorszy, jakoś porozrywany, może jak po rozwodzie, ale według mnie ere jest.
Pozdrawiam, jako towarzysz tej samej doli.

urokliwe erekcjato

Płoniemy razem z liśćmi
Chociaż żółkną wskazówki zegara

Siądźmy na ławce przed domem
Z dłońmi na kolanach
Niczym drewniane figurki
z ludowych bajek
Popiół też przecież grzeje

Stokrotki dostaliśmy na urodziny
Szczęście na szczęście mamy
Zdrowie nie to
Lewą ręką i tak nie pisze się listów

Nuty ocalały z pożaru
Zanućmy wiosenne piosenki
Na przekór
jesieni
Wiara przenosi góry



po rozwodzie

Wybaczcie, że nie odpisuję, na chwilę dostałem grzecznościowo komp. jestem na Otrycie. Odpowiedź wymaga zastanowienia. Postaram się jak najszybciej wracam pod koniec tygodnia. Zapraszam w Bieszczady!

[ Dodano: 2009-08-31, 17:16 ]
Witam po bieszczadzkim odlocie!

ann13 pisze: Wiara przenosi góry

Wiara uniosła góry



po rozwodzie


Co do reszty się zgadzam. Wiersz malować impresyjne obrazy, ale widocznie nie wyszło. Wymiana słowa "uniosła (wzięła)" zmienia sens wiersza, a tego nie chciałbym.