na raz na dwa na trzy

[elutka]

opatrzona suto
odgórnym nadaniem

[...] drept rozświetlało słońce
las szumiał o łaskach deszczu
zafurczały skrzydła nad strumieniem [...]

na kamieniu w zadumie
w dłoniach anielskie piórka
niebacznie zgubiła pierwsze
drugie upadło w trawę
inne z gestem oddała
w dobre ręce
szukały zajęcia

[...] las zamilkł
przemilczał strumień
słońce za chmurą ni drgnęło [...]

przewiązała wstążką
z siedmiu skradzionych kolorów
dopatrzy ostatniego
nim zmierzch przyganą
zgasi grę świateł popołudnia

[cebreiro]

dla mnie to wiersz z gatunku koronkowych,
ladna treść o okrągłymi słówkami,
dobre są takie wiersze,
czasem....

[elutka]

czasem tak lubię
w taką koroneczkę schować coś, co wcale koronkowe nie jest
coś gubimy w życiu, coś tracimy, ale napisane bez koronki byłoby
banałem, choć w życiu wcale banałem nie jest, a najprawdziwszą goryczką

[cebreiro]

heh eluś,byla taka poetka na beju
być może pisze nadal- nie wiem,
pisała przepięknie,
przepięknie koronkowo,
miała cudny dobór słownictwa,
ale ja się nie potrafiłam identyfikować z tymi wierszami,
to bylo czytanie dla czytania,
szczególnie ze jej każdy wiersz był taki.
Ale stworzyłam definicję,
swoją własną,
i tak mi zostały wiersze koronkowe,
dobrze,że tak lubisz, pisz jak najbardziej
takie wiersze też są potrzebne,
bo dusza estetyka rośnie,
ale ja lubię chyba zabrać coś z utworu,
jakąś myśl czy refleksję,
a najbardziej jak mnie coś wbije w fotel

[elutka]

czyli lubisz taką pointę mocno wyrzuconą na wierzch, dosadną?
A ja ją często chowam za opisany konstekst, sytuację, czy obraz.
Lubię taką drogą symbolu czy skojarzenia, paraleli
I to lubię, że każdy czyta, odbiera bardzo indywidualnie


kurde! Do roboty się zaraz spóźnię! Paaa

[cebreiro]

nie Elu,
ona nie musi być wyrzucona,
nie musi krzyczeć do mnie, abym ją zrozumiała,
poprostu...

[milkar]

a ja się dzis nim zachwycam