wylecz mnie z siebie
lecz siebie z siebie wylecz też
niech będzie pierwszy raz
o równoległości światów śliskości języka
pułapkach brania co rzucone pod nogi
o kawie gdy parzy się po północy a pachnie we śnie
drodze na którą wychodzę gdy nikt nie patrzy
niech będzie pierwszy raz
o dawaniu tego co płytko posiane
zebrane ze słów za krótkich na płaszcz zbyt długich na nagość
oddzieleniu wiary w wilgoć wody ciepło ognia
od ciała którego nie potrafię wysycić krzykiem
zapełnić spokojem
niech będzie pierwszy raz wiersz
z którego zdejmę pancerz
by czuć na skórze dotyk i cienie spojrzeń
Caroll. Bardzo lubie czytać to co piszesz. Gdy Cię czytam to chodz nie jestem poetka mam ochote napisać wiersz :) Ale myślę że akurat mój wiesz był by inny-chciałabym napisać wiersz pusty w srodku...Zycze spelnienia...
jaskir pisze:bardzo dobrze napisane, dobre, sugestywne obrazy w niemal każdej linijce, i dobra wersyfikacja;
dla mnie póki co najlepszy, z tego co czytałem twojego
no no, a dopiero się rozkręcam
[ Dodano: 2010-05-23, 21:33 ]
Kasia28 pisze:Caroll. Bardzo lubie czytać to co piszesz. Gdy Cię czytam to chodz nie jestem poetka mam ochote napisać wiersz :) Ale myślę że akurat mój wiesz był by inny-chciałabym napisać wiersz pusty w srodku...Zycze spelnienia...
