Zostałem wezwany, by nowy wiersz stworzyć,
Chodliwy, odkrywczy … ”fanom drzwi otworzyć”.

Lecz droga to kręta, w mroku myśl odłożyć,
Gdy mam rozum ściszyć i serce zatrwożyć.

Populizm jak ogień, co płonie bez końca,
Pochłonie mą duszę, zje granice słońca.

W imię prokreacji, co rozum knebluje,
Ja zatracam siebie, swój blask wycofuje.

Tam gdzie rozum milknie, krzyk się wnet urodzi,
W tłumie zagubionych, którym prawda szkodzi.

Ślepa wiara w sukces, co oczy zamyka,
Na drodze tej człowiek sam siebie unika.

Wartości co karmią pokraczne nadzieje,
Co w sercu buszują kiedy rozum mdleje.

Więc niechaj ten wierszyk stanie się przestrogą,
By nie zgubić siebie idąc cudzą drogą.


























































jebać tatusia